Τι γνωρίζουμε για τα κατάγματα αγκώνα;
Προκειμένου να κατανοήσουμε τα κατάγματα αγκώνα, οφείλουμε να αναφερθούμε προηγουμένως στην άρθρωση του αγκώνα.
Η άρθρωση του αγκώνα σχηματίζεται από τρία βασικά οστά, το βραχιόνιο οστό, την κερκίδα και την ωλένη. Η άρθρωση του αγκώνα έχει την ιδιαιτερότητα, ότι σε μικρό χώρο εμπεριέχει πολυάριθμα νεύρα (κερκιδικό, ωλένιο, μέσο), αγγεία (βραχιόνιος, κερκιδική, ωλένια αρτηρία) και τένοντες (άπω κεφαλή δικεφάλου βραχιόνιου μυός).
Βεβαίως, όπως είναι εύκολο να διακρίνουμε, η άρθρωση του αγκώνα είναι μια πολύπλοκη άρθρωση, το οποίο σημαίνει ότι αντιμετώπιση των καταγμάτων στην περιοχή αυτή, απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.
Ποια είδη καταγμάτων αγκώνα υπάρχουν;
- Υπερκονδύλιο κάταγμα βραχιονίου
- Δια-υπερκονδύλιο κάταγμα βραχιονίου
- Κάταγμα έξω – έσω βραχιονίου κονδύλου
- Κάταγμα κεφαλής κερκίδας
- Κάταγμα ωλεκράνου
Στα κατάγματα αγκώνα, συνήθως περικλείεται και η αρθρική επιφάνεια, επομένως αποτελούν τραυματισμούς που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης.
Προκαλούνται συνήθως από την πτώση στο προτεταμένο χέρι ή στα πλάγια πάνω στον αγκώνα.
Ποια συμπτώματα προκαλούν τα κατάγματα αγκώνα;
Η τυπική συμπτωματολογία που συνοδεύει τα κατάγματα αγκώνα, είναι:
- Οξύς πόνος
- Αδυναμία κίνησης
- Παραμόρφωση της άρθρωσης του αγκώνα
- Οίδημα
- Αιμάτωμα
Πως γίνεται η διάγνωση των καταγμάτων του αγκώνα;
Συνήθως, μια απλή ακτινογραφία είναι αρκετή για να παρατηρηθεί το πρόβλημα. Ορισμένες φορές, είναι πιθανό να ζητηθεί και αξονική ή μαγνητική τομογραφία, προκειμένου να λάβει ο θεράπων ιατρός, όλες τις επιμέρους πληροφορίες που χρειάζεται.
Παρακάτω, θα αναφερθούμε πιο διεξοδικά στα διάφορα είδη των καταγμάτων του αγκώνα καθώς και στην αντιμετώπισή τους:
Κατάγματα κονδύλων βραχιονίου
Τα κατάγματα αυτά εμπεριέχουν σχεδόν πάντα την αρθρική επιφάνεια, γι’ αυτό και απαιτείται η χειρουργική τους αποκατάσταση, με ακριβή ανάταξη και σταθεροποίηση με ειδικές ανατομικές πλάκες και βίδες. Μια ειδική υποκατηγορία αποτελούν τα κατάγματα των κονδύλων/ επικονδύλων σε παιδιά, τα οποία χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή κατά την αποκατάστασή τους, λόγω της παρουσίας του αυξητικού χόνδρου.
Μέσω της χειρουργικής αποκατάστασης, επιτυγχάνεται:
- Αποκατάσταση αρθρικής επιφάνειας, καλύτερη κινητικότητα
- Άμεση κινητοποίηση της άρθρωσης του αγκώνα, αποφυγή συγκάμψεων/ δυσκινησίας
- Σταθεροποίηση κατάγματος, περιορισμός άλγους
Κατάγματα ωλεκράνου
Τα κατάγματα του ωλεκράνου εμπεριέχουν σχεδόν πάντα την αρθρική επιφάνεια, γι’ αυτό και απαιτείται η χειρουργική τους αποκατάσταση. Ανάλογα με τη μορφή του κατάγματος προτιμάται η σταθεροποίηση με μεταλλικές βελόνες και σύρματα ή με ανατομική πλάκα και βίδες.
Μέσω της χειρουργικής αποκατάστασης, επιτυγχάνεται:
- Αποκατάσταση αρθρικής επιφάνειας, καλύτερη κινητικότητα
- Άμεση κινητοποίηση της άρθρωσης του αγκώνα, αποφυγή συγκάμψεων/ δυσκινησίας
- Σταθεροποίηση κατάγματος, περιορισμός άλγους
Κατάγματα κεφαλής κερκίδας
Τα κατάγματα αυτά προκαλούνται μετά από πτώση επί του άνω άκρου όταν αυτό βρίσκεται σε έκταση. Ανάλογα με την μορφή και την παρεκτόπιση του κατάγματος (κατηγοριοποίηση κατά Mason) επιλέγεται και η κατάλληλη θεραπευτική προσέγγιση.
Κατάγματα που αφορούν μικρό τμήμα της κεφαλής, χωρίς παρεκτόπιση αντιμετωπίζονται συντηρητικά. Μετά από μία μικρή περίοδο ακινητοποίησης (περίπου 1 εβδομάδα), αρχίζει η προσεκτική κινητοποίηση του αγκώνα.
Στις υπόλοιπες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική επέμβαση με σταθεροποίηση με ειδική πλάκα ή με ειδικές βίδες. Στην περίπτωση των καταγμάτων αυτών δεν απαιτείται αφαίρεση των υλικών οστεοσύνθεσης.
Μέσω της χειρουργικής αποκατάστασης, επιτυγχάνεται:
- Αποκατάσταση αρθρικής επιφάνειας
- Άμεση κινητοποίηση της άρθρωσης του αγκώνα, αποφυγή συγκάμψεων/ δυσκινησίας
Ρήξη περιφερικού τένοντα δικεφάλου μυός
Ο περιφερικός τένοντας του δικεφάλου μυός είναι ιδιαίτερα σημαντικός όχι μόνο για την κάμψη του αγκώνα αλλά και για τη στροφή του χεριού (βίδωμα/ ξεβίδωμα). Η ρήξη του μπορεί να οφείλεται σε οξύ τραυματισμό, συνήθως όμως προϋπάρχει κάποιου βαθμού φθορά.
Ποια είναι τα συμπτώματα της ρήξης του περιφερικού τένοντα δικεφάλου μυός;
- Αιφνίδιος πόνος στον αγκώνα, ο οποίος χαρακτηριστικά εμφανίζεται κατά την προσπάθεια άρσης βάρους.
- Δυσκολία κάμψης του αγκώνα και στροφής του αντιβραχίου.
- Ψηλαφητικά παρατηρείται ένα κενό στον αγκώνα.
- Η κοιλιά του δικεφάλου μυός (ποντίκι) μπορεί να μετατοπιστεί προς τα πάνω, σε σχέση με την υγιή πλευρά.
Πως γίνεται η διάγνωση της ρήξης του περιφερικού τένοντα δικεφάλου μυός;
Η διάγνωση γίνεται συνήθως κλινικά σε συνδυασμό με μια απλή ακτινογραφία. Ενίοτε, η διάγνωση επιβεβαιώνεται μέσω μαγνητικής τομογραφίας, με σκοπό να αναζητηθεί και το ακριβές ύψος στο οποίο βρίσκεται το άκρο του τένοντα.
Πως αντιμετωπίζεται η ρήξη του περιφερικού τένοντα δικεφάλου μυός;
Η αντιμετώπιση της ρήξεως του τένοντα του δικεφάλου μυός καθορίζεται από τη θέση στην οποία βρίσκεται το άκρο του τένοντα. Στην περίπτωση που αυτό έχει εγκλωβιστεί στον αγκώνα και αφορά ασθενή μεγάλης ηλικίας και περιορισμένης δραστηριότητας, μπορεί αν αντιμετωπιστεί συντηρητικά.
Η συντηρητική αντιμετώπιση αφορά την ακινητοποίηση του αγκώνα για διάστημα 6- 8 εβδομάδων.
Στις υπόλοιπες περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση. Η αντιμετώπιση γίνεται μέσω καθήλωσης του τένοντα στο οστό μέσω ειδικών ραμμάτων με μεταλλικές άγκυρες, που εμβυθίζονται στο οστό. Μετεγχειρητικά απαιτείται χρήση νάρθηκα, ενώ παράλληλα ξεκινά φυσιοθεραπευτική αγωγή. Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό περιοχική ή γενική αναισθησία.
Ο ασθενής μπορεί να γυρίσει στο σπίτι του την ίδια ημέρα. Είναι σημαντικό ότι στην συγκεκριμένη εγχείρηση, δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν μετέπειτα τα υλικά.
